Kara umowa przy zawarciu umowy deweloperskiej

Niewiele osób zdaje sobie sprawę, ale przy zawarciu umowy deweloperskiej trzeba dokładnie sprawdzić, czy zawiera ona karę umowną. Co prawda przepisy prawda mówią wyraźnie, że kara umowna w umowie deweloperskiej powinna się znajdować, jednak, jak wiadomo wielu deweloperów liczy tylko na własny zysk. Niezliczona ilość umów deweloperskich jest więc zawierana bez tego istotnego postanowienia, które w razie czego zabezpiecza interesy nabywcy mieszkania.

Opóźnienie i co dalej

Właśnie w przypadku opóźnienia w realizacji inwestycji, które zdarza się niestety bardzo często, kupujący dostrzegają korzyści płynące z zastrzeżenia w umowie kary umownej. Wówczas można bowiem dość łatwo dochodzić odszkodowania od dewelopera. Jeśli nie wpiszemy w umowie kary umownej, czeka nas najpewniej długotrwały proces o odszkodowanie, z trudnym do określenia prawdopodobieństwem, jeśli chodzi o wygraną. Trzeba bowiem będzie przedstawić dokumenty, które wykażą, jaką szkodę ponieśliśmy i w jakiej wysokości z powodu niewybudowania budynku w terminie i w konsekwencji nieprzekazania lokalu w terminie określonym w umowie.

Co nam daje kara umowna?

Kara umowna daje nam przede wszystkim to, że możemy w prosty sposób uzyskać od dewelopera rekompensatę za opóźnienie w wybudowaniu mieszkania. Prosto, najczęściej procentowo określona kwota powinna trafić do nas automatycznie, a jeśli deweloper jej nie wypłaci, można udać się do sądu i pieniądze w równie łatwy sposób uzyskać.

Jak negocjować wysokość kary umownej

Kara umowna najczęściej jest wpisana w określonym procencie. Każdy nabywca lokalu od dewelopera ma jednak możliwość negocjowania wysokości kary umownej. Niestety najczęściej firmy deweloperskie niechętnie zgadzają się na modyfikacje w tym zakresie, gdyż zwiększają one ich ryzyko na wypadek opóźnień.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. a zarzut błędu w ustaleniu stanu faktycznego

Formułując zarzuty apelacyjne warto mieć na względzie fakt, że sądy często rozróżniają zarzut błędnego ustalenia stanu faktycznego od zarzutu naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów , czyli w praktyce naruszenia art. 233 k.p.c. W jednym z nowszych wyroków, mianowicie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 16 lipca 2020 r. (sygn. I AGa 50/19) można znaleźć ciekawe rozważania na ten temat. Sąd ten mianowicie stwierdził, że: „ Klasyfikacja na błędy proceduralne i błędy orzeczenia , jednoznacznie wskazuje, że zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. i zarzut błędu w ustaleniach faktycznych (inaczej nazywany zarzutem sprzeczności ustaleń sądu z treścią zebranego materiału dowodowego), to dwa różne zarzuty , choć często pozostające ze sobą w związku. W praktyce występuje swoista gradacja błędów, których może dopuścić się Sąd orzekający. Po pierwsze, uchybienia mogą dotyczyć gromadzenia materiału dowodowego oraz szeroko rozumianego prowadzenia postępowania przez Sąd. W drugiej kol
Czytaj więcej

Skarga kasacyjna w sprawie spadkowej - przykład z praktyki

Skarga kasacyjna w sprawie spadkowej - adwokat reprezentujący dziedziców, którzy zostali pominięci w testamencie, złożył skargę kasacyjną na wyrok sądu drugiej instancji, który przysądził im jedynie część spadku. Anna i Michał byli małżeństwem, które zdecydowało się na rozwód. Oboje mieli duży majątek i chcieli podzielić go w jak najbardziej sprawiedliwy sposób. Jednak po wydaniu wyroku sądu pierwszej instancji, Anna zdała sobie sprawę, że nie była zadowolona z wyniku podziału majątku i zdecydowała się na złożenie apelacji. Anna skontaktowała się z adwokatem, który przedstawił jej możliwość złożenia skargi kasacyjnej, jeśli wyrok sądu drugiej instancji będzie niekorzystny dla niej. Adwokat wyjaśnił Annę na czym polega skarga kasacyjna i jakie są wymagania formalne z nią związane. Anna zdecydowała się na złożenie skargi kasacyjnej, gdyż uważała, że wyrok sądu drugiej instancji nie był zgodny z prawem i nie uwzględniał rzeczywistej wartości posiadanych przez nią aktywów. Adwokat Anny wra
Czytaj więcej

Jakie prawo przy zawarciu umowy z podmiotem z Ukrainy?

Coraz częstsze są stosunki firm polskim z firmami ukraińskimi. Zawierane umowy często regulują właściwość prawa, którym będzie podlegał dany stosunek prawny. Warto o tym pamiętać, by mieć pewność, że w przypadku sporu sprawa będzie podlegała sądowi polskiemu. W przeciwnym wypadku, warto zwrócić uwagę na zawartą pomiędzy Polską a Ukrainą Umowę o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych i karnych podpisaną w Kijowie 24 maja 1993 r. Zarówno w przypadku Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) (Dz. U. UE. L. z 2008 r. Nr 177, str. 6 z późn. zm.) jak i w przypadkuRozporządzenia (WE) Nr 864/Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczącego prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych ("Rzym II") Polska dokonała notyfikacji, wskazując umowę z Ukrainą jako mającą pierwszeństwo przed wymienionymi rozporządzeniami. Zgodnie z art. 33 Umowy
Czytaj więcej